Türkler Uçuyor

Turnuvadaki baş favorim 12 Dev Adam ile gizli favorim Slovenya çeyrek finalde eşleşince içimde bir burukluk oluşmuştu. Slovenya'ya geçen sene Avrupa Şampiyonasında oynadıkları oyun ve talihsiz elenmelerinden gelen ve bu sene de seyirci performansları ile beslediğim bir sempati vardı. Biz olamazsak şampiyon olmasını isteyeceğim tek takımdı Slovenler. Maç öncesi de açıkçası çekiniyordum. Alan savunmasına hücum edemeyen takımlara karşı etkili olan savunmamız, dış atışlarda etkili olan Slovenya'ya da sökecek miydi? Dragic ve Lakovic'i durdurabilecek miydik? Maçın anahtarları bunlar olacaktı bence.

Lakovic'e vurulan pranga Ömer Onan oldu ilk çeyrekte. Bundan önceki maçları kazanmamızdaki en büyük etken olan, hareketli, baskılı ve sert savunmamızı bir kademe daha artırmıştık sanki. O kadar çok top kaybına zorladık ki Slovenya'yı, ilk çeyrekte kaç fast break attık hatırlamıyorum. Hido tam bir maestro gibiydi. Attı, attırdı, oynadı, oynattı. Ersan'ın, Kerem'in üçlükleri; Sinan'ın yine kenardan girip yaptığı katkı, rahat oynamamızı sağlamaya yetti. Slovenya'nın çekindiğim silahı dış atışları onlara karşı çok etkili kullanınca maç ilk yarıda koptu. Maçın kopmasının başlıca nedeni ilk yarıdaki %70'lik şut yüzdemizdi. Bu inanılmaz bir yüzde basketbol için. Neredeyse her attığımızı soktuğumuz bir devrenin ardından ikinci devre Slovenya geri dönmeye çalıştıysa da buna güçleri yetmedi.

Ya biz rakipleri çok gözümüzde büyütüyoruz ya da millî takımımızı çok küçümsüyoruz. Her ciddi rakipte, bu sefer takılırız korkusundan sonra ilk yarıda kopan ve rahat biten bir ikinci yarı seyretmeye alıştık artık. Sırbistan'a da aynı tarifeyi uygularız umarım. Sırbistan için de şöyle tehlikeli, böyle ekol yorumları yapmayı düşünmüyorum artık, ne de olsa dev adamlarımız korkularımızı boşa çıkarıyorlar. Sadece arkamıza yaslanıp oyundan keyif almaya bakalım.